Voor deze 23e juni heb ik een gedicht gekozen van de naar mijn mening grootste romanschrijver die we in Nederland hebben gehad en waarvan de meeste mensen niet zullen weten dat hij ook gedichten heeft geschreven. Louis Couperus hield al snel op met het schrijven van gedichten omdat hij voelde dat daar niet zijn kracht lag.
BAADSTER
Een blanke nymf steeg ze uit het marmren bad,
En toefde op de eerste tree; heur armen beurden
En wrongen 't blonde haar, dat druipend-nat
Nog van den amder der violen geurde.
Hoe 't rozig-blond van 't blozend rozeblad
De sneeuw haars teedren lichaams warmer kleurde,
Terwijl van paerlen vloeiende en omspat,
Zij lelie was, die in den dauwe treurde!
Daar stond ze, steunende op het slanke been,
Zo, dat bevallig zich de heupe rondde,
Nu de armen hoog de dartle lokken bonden.
Daar stond ze, glanzend-wit als marmersteen,
Geheel omsluierd in den korenblonde;
Antieke vaas met gouden veile omwonden.
LOUIS COUPERUS
uit: Verzameld werk
Van Oorschot, 1975
.jpg)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten