Levensbericht donderdag 6 juni

Wij Nederlanders kijken altijd met een bepaald dedain neer op België, zeker waar het de culturele sector betreft. Dat is onterecht, want dit land heeft b.v. een paar beroemde violisten opgeleverd die ook componist waren.  Ik noem maar Pierre Rode, Eugène Ysaye, Charles Auguste de Bériot en de man waaraan ik dit levensbericht wijd nl. Henri Vieuxtemps.

Toen de juli-revolutie in Parijs uitbrak en de Beriot in het huwelijk trad met zijn minnares Maria Malibran keerde Henri terug naar Brussel. Daar bleef hij werken  aan zijn viooltechniek. Zijn muzikale ontwikkeling maakte een verdieping door door zijn samenspel met de mezzo-sopraan Pauline Viardot, een zus van Maria Malibran.

In 1833 ondernam hij een tournee door Duitsland en ontmoette er Louis Spohr en Robert Schumann. In 1834 ontmoette hij zijn grote voorbeeld Niccolo Paganini. Hij wilde zelf componeren en ging daarvoor lessen volgen bij Simon Wechter en Anton Reicha. In die tijd componeerde hij zijn eerste vioolconcert, waarmee hij groot succes behaalde. Hij vestigde zich in Parijs; vormde een duo met de pianist Sigusmund Thalberg en vanwege zijn enorme succes in Rusland ging hij daar wonen. In de jaren 1846 tot 1851 trad hij solistisch op in het Imperial Theater en stichtte de vioolschool van het Conservatorium in Sint Petersburg.
In 1871 keerde hij weer terug naar zijn vaderland en werd daar benoemd tot docent aan het Conservatorium in Brussel. Hij leidde er een aantal leerlingen op, die later beroemd werden w.o. de reeds genoemde Eugène Isaye en verder mensen als Enrique Fernandez Arbos, Edcuard Caudella, Alfred de Sève e.a.
Twee jaar later werd hij getroffen door een beroerte als gevolg waarvan hij verlamd raakte aan zijn rechterarm. Zijn vioolklas werd overgenomen door de violist Henryk Wieniawski. Hij leek te herstellen, maar een tweede beroerte in 1897 maakte definitief een einde aan zijn violistenloopbaan. 

Zijn laatste levensjaren sleet hij in een sanatorium in Mustapha Superieur in Algerije, waar zijn dochter en haar man waren gaan wonen. Daar bleef hij componeren, maar vond het vreselijk dat hij zelf zijn werken niet meer kon spelen of hoorde spelen door anderen. Hij overleed op 6 juni 1881.
Hoewel hij ook voor andere instrumenten componeerde is hij toch vooral bekend gebleven door zijn zeven vioolconcerten.