Als daggedicht kies ik voor deze 18 juni een gedicht van een dichter die totaal vergeten is nl. Wisse Alfred Pieters Smit. Ik denk dat lezers van dit blog die iets meer van de Nederlandse taal weten, hem nog zullen kennen van zijn standaardwerk over de toneelschrijver Vondel.
In 1927 debuteerde hij als protestants dichter.
DE WACHTER
Onder het duister van de poort
Brandde de toorts zijn rossen walm -
Schaduwen, door dit spel bekoord,
Stuwden rondom, in laatst getalm.
Leunend aan speer en somber schild
Waakte de wachter 't laatste uur:
Rossige werschijn lichtte wild
Over 't metaal van zijn armuur.
Als kinderen voor een boozen hon
Drongen wij dichter nog bijeen,
Dezelfde wanhoop om den mond:
Wij waren vrouwen en alleen- -
De wachter, op ons schuchter woord
Zag spottend Naomi aan,
En grijpend Orpa's gordelkoord
Deed hij haar mantel openslaan -
Maar op zijn arm kwam Moeders hand:
-Hij die ons wacht, is ook uw Heer!
En als vorstinnen van zijn land
Bracht hij den groet on met de speer.
W.A.P.SMIT
Geen opmerkingen:
Een reactie posten