In mijn serie over Roemeense dichters neem ik deze keer in daggedicht een gedicht op van Ana Blandiana.
GLAS MET MARGRIETJES
Glas met veldmargrietjes
Op een witte tafel
Waar ik aan schrijf
Vrijer dan ik ben;
Om mij heen
De geur van hooi
Die me tot de slaap verleidt.
Waaruit misschien een woord
Zal druppelen;
Zachte hemel in het avondrood
Gelijkend op de kudden
Die weleer naar de stal terugkeerden;
Liefde voor alles wat is geweest,
Voor alles wat nog moet verdwijnen,
Liefde zonder zin,
Liefde zonder grenzen -
De schaduwen van populieren, lange tralies over het veld,
Veldmargrietjes
In een glas.
ANA BLANDIANA
.jpg)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten