verontrustende film

Vorige week woensdagmiddag heb ik in een zaaltje in het Louis Hartlopercomplex de film Jagten gezien. Ik had er natuurlijk in de diverse media al veel over gehoord en gelezen en ik moet toegeven dat de verwachtingen waarmee ik hem ging zien ook zijn uitgekomen.
Het verontrustende ervan is dat het tegenwoordig iedereen kan overkomen en vooral bij mensen die werkzaam zijn in het onderwijs, de jeugdzorg en vergelijkbare sectoren.
Werd er in de jaren '60 en '70 normaal gesproken over pedofilie - onlangs zag ik nog op de t.v. in een uitzending over die warrige jaren de politieke leider van de PSP pleiten voor het uit het strafboek halen van deze geaardheid. De laatste jaren zijn we in een kramp geschoten en kan er niet meer op een normale manier over dit onderwerp gesproken worden.
Er is een hysterie in de maatschappij ontstaan en ben ik blij dat ik niet meer vanwege pensionering niet meer in het onderwijs werkzaam ben. In het begin van mijn loopbaan werd ikk geconfronteerd met het feit dat een vader van een jongetje in mijn groep op zeer jonge leeftijd overleed. Op momenten dat hij het moeilijk had, nam ik hem even bij me op school. Dit werd door de kinderen en de moeder volledig geaccepteerd en kwam er geen "andere "gedachte bij ons op.
Ik zou dat nu niet meer doen, want je bent als onderwijzer, zorgverlener tegenwoordig vogelvrij verklaard.

Kleuters zijn in wezen onberekenbare wezens, die al goed in staat zijn om te manipuleren en dit bij een bepaalde gebeurtenis, bv. een standje krijgen, dit middel in stelling brengen. Dat gebeurt ook in deze film, waarin de kleuter Klara, de leerkracht Lukas in diskrediet brengt, omdat deze haar zegt hem niet meer op zijn mond te kussen en geen kadootjes te geven.
Heel geraffineerd laat ze dit aan de hoofdleidster Grethe weten, die na lang wikken en wegen Lukas hierover kapittelt en zegt dat hij even verlof moet nemen. Zij en vooral de psycholoog leggen Klara de bevestigende antwoorden in de mond over de ontucht die Lukas met haar gepleegd zou hebben. 

De regisseur laat zien dat langzamerhand de hysterie in het dorp de overhand krijgt en dat Lukas ineens als monster wordt gezien, die uit de dorpsgemeenschap gestoten moet worden en ook zijn zoon wordt erin betrokken. De bewoners hebben zich niet meer in de hand, hoewel ze van binnen heel goed weten dat Lukas datgene waarvan hij beschuldigd wordt, niet gedaan kan hebben. Zij ontkrachten nl zelf deze beschuldigingen door de verhalen van hun kinderen die zeggen dat het heeft plaatsgevonden in de kelder bij Lukas thuis. Maar er is geen kelder in dat huis. 
Zij weten Lukas diep te raken door zijn hond te vermoorden.

Maar gelukkig hoort zijn beste vriend, de vader van Klara, van zijn dochtertje dat zij het allemaal verzonnen heeft, omdat ze kwaad was op Lukas.
Jammer genoeg slaat de film een jaar over en zien we Lukas temidden van zijn dorpsgenoten een feest vieren. Zouden beide partijen in staat zijn weer over te gaan tot het normale, dagelijkse leven, alsof er niets is gebeurd? Met dat ene geweerschot waarmee de film eindigt, geeft hij antwoord.
Ik heb ademloos zitten kijken, mede door het fantastische acteeerwerk.