Bovenstaande opname van het concertino voor piano en orkest gecomponeerd door de Nederlandse componiste Henriette Bosmans, is bijzonder omdat de componiste zelf de vleugel bespeelt. Helaas wordt ook zij nog nauwelijks gespeeld op de Nederlandse podia, terwijl zij toch prachtige werken heeft geschreven w.o. prachtige liederen. Over haar leven is een boeiende biografie geschreven door Helen Metzelaar onder de titel Zonder muziek is het leven onnodig.
Dit zelfportret is van de hand van de Schotse schilder Thomas Millie Dow. Deze werd op 28 oktober 1848 in Dysart-graafschap Fife geboren, waar zijn vader een advocatenkantoor had. Er werd vanuit gegaan dat hij ook advocaat zou worden, maar daar voelde Thomas niets voor en hij vertrok naar Parijs om zich daar te bekwamen in de schilderkunst. Dow overleed op 3 juli in 1919 in St. Ives, Cornwall.
De man aan wie ik dit levensbericht wijd had tijdens zijn leven al een slecte naam, maar na zijn dood kwam pas goed naar voren wat een schrikwekkend bewind hij gevoerd had. Hassan II van Marokko werd op 9 juli 1929 in Rabat geboren. Hij was de oudste zoon van Mohammed V en diens vrouw Lalla Abba bint Tahar. Het paar trouwde in 1926 met elkaar.
Hassan studeerde aan de universiteiten van Rabat en Bordeaux. 20 augustus 1953 moest Mohammed met zijn familie uitwijken naar Corsica op last van de Franse regering. In 1954 werden ze gedwongen naar Madagaskar te gaan.
Maar op 16 november 1953 haalde de Franse regering bakzeil en kon Mophammed met zijn familie terugkeren naar Marokko en begonnen de onderhandelingen over de onanfhankelijkheid van Marokko. Die kwam er inderdaad en het sultanaat Marokko veranderde in het Koninkrijk Marokko.
Hassan kwam aan het hoofd te staan van de strijdkrachten en liet direct zien dat hij niet met zich liet spotten dor enorm hard op te treden tegen de in opstand gekomen Imazighen woonachtig in hnet Rifgebergte. 3 maart 1961 volgde Hassan zijn vader op als souverein vorst en hij verstevigde de Alaoui-dynastie. Hij ging als heel snel als een dictator regeren; voorbeelden daarvan waren dat de politieke patijen niets in te brengen hadden omdat hij het parlement ontbond en dat hij vooral steunde op de macht van de makhezen. Zijn optreden en het opzichtig frauderen bij de verkiezingen die de partijen die Hassan steunden lieten winnen, veroorzaakte groeiende onvrede ook in het leger. Er werden twee aanslagen op zijn leven gepleegd die mislukten. De bekendste was die van Generaal Oufkir die straaljagers het vuur liet openen op het regeringsvliegtuig van Hassan, die terugkeerde van een reis. Als deze coupplegers werden gevangengezet in een beruchte ondergrondse gevangenis.
Hassan II was een echte opportunist en wist de
Marokkanen door de bezetting van de Westelijke Sahara na de beroemde Groene Mars in 1975 weer te kalmeren. Pas aan het begin van de jaren "90 werd de parlementaire democratie hersteld en moest hij onder druk van de Amerikaanse regering honderden politieke gevangenen vrij laten. Maar aan de Jaren van lood kwam pas een einde door zijn dood op 23 juli 1999. Ondanks zijn schrikbewind zag het Westen Hassan wel als diplomatiek intermediair tussen de Arabische wereld en Israël. Hassan was met twee vrouwen getrouwd; naast Lalla Abla bint Tahar ( uit huwelijk werden 5 kinderen geboren w.o. koning Mohammed VI) trouwde hij in hetzelfde jaar ( 1961) met Lalla Fatima bint Qaid Amhourok ( uit dit huwelijk werden geen kinderen geboren).
Vandaag 23 juli kies ik een gedicht van de Belgische dichter Gaston Burssens, die leefde van 1896 tot 1965. In Mechelen bezocht hij het atheneum en begon aan een studie germanistiek aan de Universiteit in Gent, maar moest daarmee stoppen in 1916. In 1927 begon Burssens een handelsfirma die hij Lavandia noemde en zich bezig hield met zeep en drogerij. Deze zaak was gevestigd in Antwerpen en Burssens ging daar ook wonen. Met zijn gewaagd moderne en non-conformistische gedichten, die totaal verschilden van zijn verlegen en kwetsbare aard, werd hij een omstreden dichter. Belangrijk voor zijn dichtkunst was zijn vriendschap met Paul van Ostayen. Samen met deze was hij een authentiek vertegenwoordiger vab het organisch expressionisme. Later gaat hij over tot belijdenislyriek o.a.door het overlijden van zijn vrouw.
Er zijn ontsproten op den God der mensen en op den Mens der goden zoveel zwammen dat met de graten van hun muffe wensen zij niet éénmaal hun luizen kunnen kamm en
hun luizen niet en zeker niet hun vlooien wij vlooientemmers dragen onze hoge hoed met zwier en onze pandjas beter in de plooien dan onze stijve rug die men soms plooien doet
ach neen de grijze wijsheid komt niet vóór haar tijd de eersten laten aan de laatsten geen respijt omdat de eersten na de laatsten zijn gekomen
en met een deuk in onze hoge hoed staan wij te dromen aan de klaagmuur van ons bloed lijk oude paarden aan hun kribbe staan te dromen.
GASTON BURSSENS UIT: 12 NIGGER-SONGS VAN VIDIYE KALOMBO 1946
Vandaag een 2de uitzondering op mijn generaliserende opmerking over zangeressen. Maar dan moet ik tegelijkertijd opmerken dat ik Victoria de Los Angeles altijd een geweldige zangeres heb gevonden met een stem die je direct herkent. In 1950 heb ik haar nog gehoord in De Vereniging in Nijmegen. Ze zingt hier een deel uit de prachtige liederencyclus Chants d'Auvergne van Jozeph Canteloube.
18 november 1785 werd in het Schotse plaatsje Cults (Graafschap Fife) David Wilkie geboren. Als hij 14 jaar oud is, gaat hij naar Edinburgh om zich daar in te schrijven als student van de Koninklijke Academie. In 1804 verhuist hij naar Londen om daar verder te studeren. Feitelijk boekte hij direct successen met zijn werken. In de periode van 1825 tot 1828 woont en werkt hij in Italie. In1840 maakt hij een grote reis oostwaarts en bezoekt Constantinopel, Izmir, Jeruzalem en Alexandrië. 1 juni 1841 sterft hij op een schip voor de kust van Gribraltar.
22 februari 1403 werd in Parijs de zoon van de geestesgestoorde Karel VI geboren; zijn moeder was Isabella van Beieren, die een losbandig leven leidde. In 1422 volgde Karel zijn vader op en noemde zich Karel VII.
Karel VI de waanzinnige. In het begin van zijn regeringsperiode behoorde een groot deel van Frankrijk niet tot zijn grondgebied en moest hij daarvoor strijd leveren tegen de Engelse koning Hendrik VI, die met de steun van de Bourgondiërs het gebied ten noorden van de Loire en dat ten zuiden van Gascogne in het zuiden beheerste.\
Karel had waarschijnlijk een gespleten persoonlijkheid en hij vroeg zich voortdurend af wie zijn vader was, omdat Isabella zich voortdurend gewenteld had in schandalen. Gelukkig vond hij in Yolande van Aragon, de hertoging van Anjou een beschermster die grote invloed op hem had wat betreft zijn handel en wandel. Ze had een dochter Maria van Aragon en met haar trouwde Karel. In 1429 op 17 juli liet Karel zich tot koning kronen in de kathedraal van Reims. Dat was mogelijk geworden door het optreden van Jeanne d'Arc, die spectaculaire militaire successen behaalde. Toen deze Jeanne door de Engelsen gevangen genomen werd ondernam hij geen enkele poging om haar vrij te krijgen.
Toen Filips de Goede, hertog van Bourgondiëzich met hem verzoend en de Engelsen intern zo verdeeld raakten dat ze hun Franse gebieden konden handhaven, was Karel VII in staat de eenheid van Frankrijk te verwezenlijken.
Hij trok een aantal knappe koppen aan die hem hielpen bij de reorganisatie van het leger en 's lands financiën. De belangrijkste waren Pierre de Brézé en Jacques Coeur. Maar ook zijn maitresse Agnes Sorel haalde hem uit zijn lethargie en veranderde hij in een energiek vorst die allerlei ingrijpende maatregelen nam zoals de oprichting van een staand leger. Dat betaalde hij door de invoering van nieuwe belastingen die hij zonder toestemming van de staten invoerde. Belangrijk was ook dat hij de Katholieke Kerk rechtstreeks onder het gezag van de koning plaatste.
Op het einde van zijn regering kreeg hij met steeds meer tegenstand te maken o.a. van de adel die zelfs in 1440 in opstand kwam en van zijn zoon Lodewijk die flink tegen hem intrigeerde. Maria van Anjou, de dochter van Lodewijk II van Anjou, met wie hij in 1422 was getrouwd schonk hem liefst 13 kinderen waarvan er 5 op jonge leeftijd overleden.
18 april 1918 schreef een vor mij onbekende dichter J.Simons geheten het gedicht Levenslust dat is opgenomen in de bundel Van Oorlog en dood. Deze dichter leefde van 1888 tot 1948. Het is een Vlaming geboren te Ockegem, wiens vader gemeentesecretaris was. In zijn werkzame leven was hij een tijdlang huisleraar bij een adellijke familie en beambte bij de Boerenbond. Ondertussen behaalde hij graden in de handelswetenschappen en kunstgeschiedenis en kwam daardoor terecht in een uitgeverij in Turnhout. Hij stierf 20 januari 1948 aldaar.
LEVENSLUST
Als de kanonnen zwijgen wen het licht vervaagt En ik bij 't vuurken mijmer in mijn duistere loods, Vergeet ik 't spoken van het grimme beeld des Doods, En 'k voel de levenslust, die in mijn boezem jaagt.
Eens wekte een zonnestraal in mij het wonder licht: Mijn liefde van den man tot een teer-eedle vrouw; Doch 'k haatte 't leven toen, en 'k heb zonder berouw Mijn schreden weg van daar, we?'r 't duister in gericht.
Maar nu de Dood zoo reede met haar zeise zwaait Viert levenslust triumf in mijn gerijpt gemoed. Wat is te leven heerlijk! Leven is zoo zoet Met boom en bloem en vlinder, als de zonne laait!
Laat de kanonnen zwijgen als het licht vervaagt.
En laat mij van haar droomen, en mijn schaamle loods, Die wekte in mij de liefde, simpel adel-grootsch.... Vind ik haar weder als de vrede-morgen daagt?
Ik heb altijd beweerd dat ik niet gecharmeerd ben van vrouwenstemmen; maar deze generaliserende uitspraak vraagt natuurlijk om uitzonderingen. Wel die heb ik gelukkig voorradig en deze keer is dat de Engelse Mezzo-sopraan Janet Baker. Zij heeft een prachtige opname gemaakt van een werk van Elgar dat in Nederland weinig wordt uitgevoerd nl. Sea Pictures en lezers van Spechtiania kunnen hier luisteren naar een gedeelte uit dit werk.
12 december 1763 werd deze Engelse portretschildert geboren in Burford. Zijn ouders zagen graag dat hij notaris werd, maar William Beechey, zoals deze schilder heet, voelde zich van jongsaf aangetrokken tot de schilderkunst en meldde zich in 1772 aan bij de Koninklijke Academie. Hij kreeg spoedig succes met een aantal kleine portretten. Hij kreeg in 1793 de opdracht om Queen Charlotte 's portrette schilderen. Hij schilderde vervolgens een groot aantal beroemde tijdgenoten w.o. Lord Nelson, John Kemble en Sarah Siddone. Een bekend werk van hem is George III en de Prins van Wales uit 1798. Helaas ging dit werk bij de brand die in 1992 in Kasteel Windsor woedde, verloren. William trouwde twee maal; eerst met Mary Ann Jones; het paar kreeg 5 kinderen. Na haar dood in 1793 hertrouwde hij met Ann Phyllis Jessop, bij wie ij 16 kinderen verwerkte. William overleed 28 januari 1839.
Engeland heeft een aantal bijzonder goede acteurs voortgebracht en daartoe behoorde zeer zeker de op 13 juni 1892 geboren Philips St.John Basil. Zijn geboorteland was Zuid-Afrika, dat zijn familie echter in 1895 verliet omdat de Boeren zijn vader van spionnage beschuldigden. Tijdens zijn schooltijd op de Repton School gaf Basil blijk van aandacht voor het acteren en nauwelijks voor de studie.
Zijn vader vond het noodzkelijk dat hij na zijn schooltijd ging werken op een verzekeringsbedrijf, maar dat hield hij slchts één jaar vol. Via zijn neef Frank Benson kwam hij bij een Shakespeare gezelschap in Stratford-upon-Avon. In 1911 kon hij beginnen met kleine rollen.
In 1915 verliet hij het toneel om dienst te nemen en te gaan vechten aan het front. In 1919 kwam hij terug bij het eerder genoemde gezelschap, maakte zijn debuut in Londen (1920) en kreeg in 1921 een rol in de stomme film Innocent.
Het beroemde zwaardgevecht in The adventures of Robin Hood met Errol Flynn en Basil Rathbone. Daarna kreeg hij veel rollen aangeboden en ontving hij twee Oscar nominaties. De rol waarmee hij de grootste bekendheid kreeg was die van Sherlock Holmes met Nigel Bruce als Dr. Watson. Samen speelden ze in The Hound of the Baskervilles ( 1939) en The Adventures of Sherlock Holmes eveneens uit 1939.
De laatste 20 jaar van zijn leven trad hij op in veel televieshows en films w.o. Casanova's Big Night ( 1954) Tales of Terror ( 1962) en The Comedy of Terrors ( 1964). Basil Rathbone overleed op 21 juli 1967.
Voor deze zondag 21 juli heb ik een gedicht gekozen van Marie Agathe Boddaert. Zij werd 6 februari 1844 in Middelburg geboren in een welgesteld gezin. In 1870 huwde ze met Rudolph Hillegondus Muntz Gelderman die beroepsmilitair was. Toen deze in 1877 overleed verhuisde zij naar Den Haag waar ze meestentijds woonde. Gedurende de jaren 1892 tot 1896 verbleef zij in Montreux en van 1906 tot 1911 woonde ze in Zürich. In 1844 verschenen haar eerste verhalen onder het pseudoniem Luctor in het tijdschrift Nederland en onder haar eigen naam liet zij gedichten verschijnen, die zij in 1887 bundelde in Aquarellen. Zij overleed op 12 april 1914 in den Haag.
WROK
De lucht hing kaag in geelgrauwe vale broeiing Het land lag stil, als voelde 't dat daarboven Wolken strijd en onrust samenschoven Vol weer;ichtvlamverzet en toomegleiing.
En over 't land bewoog --- één samenvloeiing van wrokkende gestalten, maatloos sloven Van tallooze eeuwen op hun nek gheschooven--- Een grauwe schare grondlooze vermoeiing.
Daar brak een momplen uit haar stugge monden Vlamoogen laaiden of zij doodden konden Hun droge lippen stuwden donkre woorden.
En of de wolken wee en vloek verstonden Bogen zij dieper over 't land, en zonden Donderend vuur tot zij den vloek verhoorden.
Roemenië is tot 1940 een koninkrijk geweest, maar het het is duidelijk een land geweest dat bijna altijd overheerst werd door vreemde mogendheden. 24 augustus 1865 werd in Sigmaringen geboren Ferdinand Victor Albert Meinrad van Hohenzollern-Sigmaringen.
Zijn vader was Leopold van Hohenzollern-Sigmaringen en zijn moeder was Antonia Mar\ia van Portugal, de dochter van Maria II van Portugal. In 1884 was Ferdinand voor de eerste keer in Roemenië; maar wilde eerste afstuderen in zijn vaderland. Zowel zijn vader als zijn broer Willem wilden geen koning van Roemenië worden. Zijn neef Carol I was de toenmalige koning en beiden hadden weinig waardering voor elkaar en lieten dat zelfs in het openbaar blijken.
In 1893 trouwde Ferdinand met prinses Maria van Edinburgh, een kleindochter van Koningin Victoria en Tsaar Alexander. 10 oktober 1914 werd Ferdinand koning, na het overlijden van Carol I. Zijn vrouw wist hem over te halen mee te gaan doen aan de 1ste wereldoorlog aan de kant van de Engelsen. Dat was des te opvallender omdat hij familie was van de Duitse Keizer en Ferdinand werd door zijn Duitse familie verstoten.
In het begin had het Roemeese leger weinig succes en leed een grote nederlaag en moest Ferdinand met zijn regering vluchten naar Iasi. De strijd verliep later echter voorspoedig voor de Roemenen en toen de wereldoorlog afgelopen was zag Roemenië zijn grondgebied uitgebreid met b.v. Transsylvanië. 15 oktober 1922 werd Ferdinand tot koning van Groot Roemenië gekroond, dat gebeurde in de plaats Alba Iulia het centrum van Transsylvanië.
Ferdinand en de conservatieve liberale partij die hem steunde en geleid werd door de broers Ion en Vintila Bratianu, kreeg met steeds meer opppositie te maken o.a. van de in 1924 opgericht Boerenpartij. Ferdinand kreeg nog te maken met een schandaal binnen zijn familie toen zijn zoon Karel uit het Roemeense leger deserteerde en met zijn minnares naar Parijs vluchtte. Ferdinand stierf op 20 juli 1927 in Boekarest en werd opgevolgd door een kleinzoon van hem Michael. Toch werd de gedeserteerde zoon Karel in 1930 koning en bleef dat tot 1940.
Herman van de Berg oprichter van De Vrije Bladen was behalve dichter ook musicus ( speelde viool in het Orkestgebouworkest) en werkzaam als jurist. Hij wordt gerekend tot de vitaal expressionistische dichters en hield zich ook bezig met het schrijven van vernieuwende essays. Hij had grote invloed op dichters als Marsman. Hij schreef in 1928 Nieuwe Tucht een theoretische verhandeling over de poëtica. SABBATH
Dien dag heerschte licht op de bergen - daaronder sprongen de waters als dartel metaal, terwijl hoog in de vuurhemels vlammenzaal alle teekens zich schaarden tot een wonder.
Zesmalen had hij de hans gewend, zesmaal baarde de vruchtbare ruimte: de donder der schepping rolde zesmalen, zonder dat 't tot een tust kwam in zijner palme ' ovaal
Toen zweeg de wereld. Bergen, lichtbeheerscht, zweegen met den korzlen stuifslag der stroomen Over de zwarte bosschen boog een gebaar
dat uit de teelaarde scheen opgekomen. Zes dagen werden hun tegenstander gewaar.
Ik heb altijd een zwak gehad voor de Israëlische zangeres Esther Ofarim, die doorbrak bij Rudi Carrel in zijn show voor Montreux. Na haar periode met haar broer Abi ging ze op de solotoer en ik denk dat ze daardoor haar vleugels kon uitslaan en haar repertoire ook uitbreiden. Op bovenstaande opname zingt ze één van de bekendste jiddische liedjes Oyfn Pripetchik.
Het is weer een Hongaarse schilder van wie ik voor deze vrijdag 19 juli een zelfportret laat zien. Robert Berenygeboren in 1887 in Boedapest krijgt zijn eerste lessen bij Tivadar Zempleny en gaat naar Parijs waar hij onder de invloed raakt van Paul Cezanne. Terug in Boedapest ontwikkelt hij zich tot een schilder die expressionistisch en kubistisch gaat werken en met een aantal andere kunstenaars een avant=garde groep opricht onder de naam The Eight. Als de Hongaarse Democratische Republiek valt vlucht hij naar Berlijn. Pas in 1926 keert hij terug naar zijn vaderland. Eind 1945 wordt zijn atelier gebombardeerd waardoor een groot aantal schilderijen verloren gaan. Hij sterft in 1953.
Bovenstaande trailer laat zien waarom het zo moeilijk is om van de acteur aan wie ik dit levensbericht wijd goede solo opnamen te vinden. Jack B. Warden is namelijk vooral bekend geworden door zijn bij-en karakterrollen, die heel vreemd nooit tot een hoofdrol, een dragende rol hebben geleid.
Jack werd geboren als John H.Lebzelter op 11 september 1920 in Newark. Zijn vader was van Iers-Duitse origine. Was als puber een moeilijke jongen, die zichzelf moeilijk beheersen kon en gauw overging tot vechten. Hij dacht daarom aan een bokscarrière, maar die verliep niet erg succesvol. Daarna had hij allerlei baantjes en ten einde raad meldde hij zich aan bij marine en verbleef 3 jaar in China. In 1942 ging hij onder de wapenen en raakte in 1944 gewond bij een parachutelanding.
Door het lezen van toneelstukken vatte hij het idee op om acteur te worden en na een paar rollen in theaterstukken kreeg hij in 1951 zijn eerste filmrol in The Man with My Face. Hij trok daarmee de aandacht van bekende regisseurs en kreeg o.a. bijrollen in From here tot Eternity en The 12 Angry Men.
Hij speelde ook in verschillende t.v. series en kreeg voor zijn rol van Rugbycoach in Brian's Song een Emmy. Ondanks alle waardering die hij voor zijn spel kreeg, ontving hij nooit echt een Oscar maar bleef het bij een tweetal nominaties.
In 1958 trad hij in het huwelijk met de actrice Vanda Dupre. Ze kregen één kind, een zoon. Het huwelijk eindigde in 1970 in een officieuze scheiding. Hij kreeg gezondheidsproblemen en stierf op 85 jarige leeftijd in een ziekenhuis in New York City. Bezienswaardige bijrollen van hem zijn te zien in Alle the President's Men; And Justice for All; Being there; The Verdict en in Problem Child reeks.
Voor deze vrijdag 19 juli heb kik een gedicht gekozen van een totaal vergeten dichter nl. Alexander Gutteling.Hij werd 3 september 1884 in het plaatsje Bondowoso op Java geboren en overleed op 12 november 1910, dus slechts 26 jaar oud in Driebergen. In 1906 verscheen zijn eerste bundel gedichten onder de titel Een jeugd van liefde. Na zijn dood verscheen posthuum zijn 2de bundel getiteld Doorgloeide wolken. Zijn levenswerk was zijn vertaling van het beroemde gedicht van John Milton Paradise Lost; dat verscheen ook posthuum. Hij was een trouw volgeling van Albert Verwey.
TOEN AAN HET DONKER KRUIS
Toen aan het donker kruis het doodsbleek hoofd Des Heilands neerzonk op doorstriemde borst, En menig krijger vloekte en spelen dorst Om 't purper kleed, aan zijn naakt lijf ontroofd
Toen heeft een bliksemstraal den nacht doorklaaofd De tempelvoorhang scheurde, en krakend borst Vaneen, bij luid geschrei, de wereldkorst - En elk die 't zag heeft aan Gods zoon geloofd.
Maar als ik sterven zal, en zomerzon Vroolijk de bloeiende aarde in goudglans hult. Goudgele bijen vliegen gonzend hard -
Dan weent geen wolk zwart voor die vlammenbron. Dan wijkt geen bloesemgeur die 't land vervult - Dan breekt alleen een minnend menschenhart.
In de jaren '60 kreeg ik via het blad Luister contact met een Belg woonachtig in Antwerpen die voor mij een 78 toerenopname van het door mij begeerde Concerto Gregorianogespeeld door de violist Paul Richartz. Mijn moeder een bijzonder goed pianiste begeleidde haar broer, die ook bijzonder goed viool speelde en samen voerden zij ook dit concert uit. Dus ik hoorde het werk al op zeer jonge leeftijd ( 6 jaar ). Op you tube vond ik een opname van dit prachtige concert in een uitvoering door bovengenoemde violist. Die laat ik hieronder horen in het 2de deel. Ik hoop dat de lezers van dit blog er net zo van genieten als ik nog altijd doe.
Ook deze keer wijd ik het zelfportret aan een Hongaarse schilder nl. de in 1828 geboren Charles Telepy. Zijn vader was een acteur aan het Nationaal theater. In 1845 begon Charles met tekenlessen bij Baraba Miklos. Vertrok om onder de dienstplicht uit te komen in 1849 naar München, waar hij tot 1851 verbleef. In de jaren daarna verbleef hij achtereenvolgens in Venetië, Dresden en Rome. In 1860 keerde hij tgerug naar Boedapest. Hij schilderde hoofdzakelijk landschappen, maar ook altaarstukken en portretten.
In 1935 begon de journalistieke carrière van een jongeman afkomstig uit St.Joseph in de staat Missouri die zou uitgroeiend tot een boegbeeld van het CBS Evening News. Tijdens de 2de Wereldoorlog deed hij journalist werk voor United Press dat gevestigd was in Kansas City. Als zodanig maakte hij de slag om Arnhem mee.
In 1950 begin hij met zijn werkzaamheden bij CBS en in 1962 werd hij het gezicht van CBS Evening News. Dat bleef hij doen tot 1981. Hij werd een van de meest geloofwaardige mensen in Amerika, door zijn optredens bij grote nieuwsgebeurtenissen, zoals bij de de landing van de Apollo 11 en de moord op John F. Kennedy.
In 1968 liet hij zich zeer critisch uit over de oorlog in Vietnam en de vermoedelijke slechte afloop daarvan voor de Amerikanen. President Lyndon B. Johnson schijnt toen gezegd te hebben: Als ik Cronkite ben kwijtgeraakt, dan verlies ik ook de gemiddelde Amerikaan. In 1972 bracht hij het beruchte Watergateschandaal voor het eerst onder de aandacht van het Amerikaanse volk, dat heeft mede geleid tot het aftreden van president Nixon.
Andere zeer ingrijpende vraaggesprekken die hij hield waren die met de Egyptische president Anwar Sadat en met de Israëlische premier Menachim Begin; daarmee effende hij in 1972de weg voor het historische bezoek van Sadat aan Jeruzalem. Opvallend was dat Cronkite de nieuwsuitzending altijd afsloot met de woorden That's the way it is. Als eerbewijs aan deze eminente journalist noemde de Universiteit in Arizona de journalistieke faculteit de Walter Cronkite School of Journalism and Mass.
17 juli 2009 overleed Cronkite op 92 jarige leeftijd in New York City.
Voor deze woensdag 17 juli heb ik een gedicht gekozen van Karel van den Oever; wiens naam ik wel ken maar nooit een gedicht heb gelezen. Het is een luchtig bedoeld gedicht in de trant van Paul van Ostaijen of Gaston Burssens, maar of het geslaagd is moet de lezer zelf maar bepalen.
DINSKA BRONSKA
Uit een oud dorp -kameelbruin als de steppe - uit Ploeka, kwam Sinska Bronska. Haar hoofddoek was pruisisch-blauw en haar haar vlas-geel ook waren haar ogen blauw als fjord - water. Zij rook naar knpoflook en spar, zij droeg laarzen en ging zeer zwwar en gauw., In het "Hotel Lapland zat zij bij een tafel aan het straat-raam zijn schreef 'n brief Een haarlok viel laag op haar rode kaak en zij stak haar tong uit, want ze schreef moeilijk die brief en daaronder "Dinska Bronska ", haar naam Ze stak ook de penstok in haar mond en zocht met haar ogen langs het plafond. Op het papier waren 'n inktvlek en groot gestompel van letters: zij kocht het voor tien centiem in de kruidenierszaak over het hotel. Er was 'n beetje inkt aan heur kaak.
De Amerikaanse fotograaf W. Eugene Smith die leefde van 1917 tot 1978 heeft diverse onderwerpen gekozen voor zijn foto's; oorlogsgeweld, geboortes etc. Ik heb gekozen voor een heel idyllische, vredige opname.
In de jaren '60 en '70 ontdekten de diverse landstreken in de Europese landen hun eigen identiteit en dat kwam vooral tot uiting in het hervinden van hun eigen taal en muziek. Dat gebeurde ook in Bretagne en een van de zangers die de Bretonse taal en muziek weer onder de aandacht bracht was Alan Stivell. U kunt naar een opname luisteren uit zijn beginperiode.
De Hongaarse schilder Gyula Benczur schilderde dit zelfportret in 1917. Hij was een favoriet bij de Hongaarse adel en heeft veel aristocraten op het doek vastgelegd.
Door de eeuwen heen hebben Pausen een belangrijke rol gespeeld op het wereldtoneel en een goed voorbeeld daarvan is of liever was Paus InnocentiusIII. Zijn eigen naam was Loltario dei Conti en hij werd in 1160 geboren in Govignano als zoon van graaf Trasimund van Segni een geslacht dat behoorde tot de Corti. Dit adelijk geslacht leverde liefst negen pausen.
Lotario kreeg zijn eerste onderwijs in Rome maar ging naar Parijs om daar theologie te studeren en in Bologna rechten. Als Paus was hij daardoor in staat het nu nog geldende Kerkelijk Recht tot stand te brengen.
30 augustus 1181 kwam Lotario terug in Rome waar zojuist Paus Alexander III was overleden. Onder het bewind van de volgende Pausen, die alle vier slechts kort regeerden ( Lucius III, Urbanus III, Gregorius VIII en Clemens III ) bekleedde hij verschillende kerkelijke ambten. In 1190 werd hij benoemd tot Kardinaal. Alle pauselijke bullen die verschenen tussen 7 december 1190 en 4 november 1197 werden door hem geschreven. Een beroemd werk dat hij schreef was Over de ellende van de menselijke conditie. Zijn plan om een complementair werk dat Over de waardigheid van de menselijke natuur zou gaan heten te schrijven,heeft hij nooit verwezenlijkt.
Toen Paus Celestinus III op sterven lag had Lotario kardinaal Giovanni di San Paolo als nieuwe paus aan te wijzen, maar toen Clemens op 8 januari 1198 overleed, werd Lotario diezelfde dag door het College van Kardinalen als nieuwe paus gekozen. Dat gebeurde tegen zijn zin, maar desondanks aanvaardde hij de benoeming en nam de naam Innocentius aan.
Dat heeft de Katholieke kerk geweten, want hij heeft een aantal omstreden beslissingen genomen zoals het uitroepen van de vierde, zeer slecht afgelopen Vierde Kruistocht in 1204, het excommuniceren van de Engelse koning Jan zonder Land, zijn oorlog tegen de Katharen, het afzetten van de Duitse keizer Otto IV.
Innocentius vond dat alle Europese vorsten aan hem onderdanig waren, daarvoor gebruikte hij interdicten en andere censuur die ervoor moesten zorgen dat ze hem gehoorzaamden. Hij ondersteunde de beginnende bedelorden als Franciscanen en Dominicanen. Hij lanceerde een zevende werk van Barmhartigheid nl. het begraven van de doden, ontleend aan het Bijbelse boek Tobit. In deze tijd waarin talrijke epidemieën Europa teisterden, was het begraven van de doden een moeilijk, gevaarlijk maar noodzakelijk werk. 16 juli 1216 overleed Innocentius in Perugia.
Onderstaand gedicht van Johannes Immerzeel jr. doet zeker gezien de tijd waarin het geschreven is modern aan. Hij werd 2 juli 1776 geboren in Dordrecht, hij wilde aanvankelijk kunstschilder worden maar moest met deze opleiding stoppen vanwege zijn slechte ogen. Hij was ambtenaar in dienst van de Bataafse Republiek. In 1804 begon hij met een boekhandel en uitgeverij die werken van Bilderdijk, Rhijnvis Feith en Helmers uitgaf. In 1832 verhuisde hij naar Amsterdam, daar raakte hij bevriend met Hendrik Tollens. Hij onderhield een briefwisseling met deze schrijver, maar ook met Bilderdijk.
ONBESTENDIGHEID
Vlottend op verwisselingen, Drijven de ondermaanschae dingen Langs den snellen tijdstroom af. Niets heeft vastheid, niets wil duren: Op de vlugt der jagende uren Stuift ons lot daarheen als kaf.
Wat is voorspoed? wat zijn rampen? Niets dan ligchaamloze dampen, Ras gerezen, ras verdeeld. Zie de hongerige dagen Aan elkkanders vruchten knagen, Woeden op hun eigen teelt.
Ketens van veranderingen Slepen 't lot der stervelingen Door de ruwe levensbaan. 't Is met alles wat wij bouwen, Waar we op rusten of vertrouwen: Zoo geworden, zoo vergaan!
+-.jpg)
.jpg)
I+van+Valois,+Koning+van+Frankrijk.JPG)
.JPG)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
