Nog niet zolang geleden verschenen van de dichter van wie ik onderstaand gedicht weergeef
zijn Verzamelde Brieven. Daaruit rijst een beeld op van een niet bepaald gelukkig mens en dat was Jan Hanlo niet. Gerrit Komrij nam Zo meen ik dat ook jij bent op in de bundel waaruit ik een aantal als daggedicht gebruik.
ZO MEEN IK DAT OOK JIJ BENT
zoals de koelte 's nachts langs lelies
en langs rozen
als wit koraal en parels diep in zee
zoals wat schoon is rustig schuilt
maar straalt wanneer ik schouwen wil
zo meen ik dat ook jij bent
als melk
als leem
en 't bleke rood van vaal gesteent
of porselein
zoals wat ver is en gering
en lang vergeten voor het oud is
zoals een waskaars en een koekoek
en een oud boek en een glimlach
en wat onverwacht en zacht is en het eerste
en wat schuchter en verlangend en vrijgevig
gaaf maar broos is
zo meen ik dat ook jij bent
JAN HANLO
uit verzamelde gedichten
Van Oorschot, Amsterdam 1989
Geen opmerkingen:
Een reactie posten