Gerrit Komrij heeft denk ik heel zijn niet eens zo lange leven alle gedichtenbundels van welke Nederlandse dichter uit welke tijd dan ook gekocht en ook gelezen. Daardoor heeft hij een aantal mooie gedichten aan de vergetelheid ontrukt. Zelfs in het werk van Nicolaas Beets heeft hij een paar briljantjes gevonden w.o. het onderstaande.
ONVERMOGEN
Op eenmaal soms o ntwaakt i mij,
Wanneer ik 't minst verwachtte,
Van schoonheid en van poëy
De wordende gedachte.
Een onbepaalde en zoete lust
Sluipt hart en aadren binnen,
Als werd ik in de droom gekust
Door een der Zanggodinnen.
Er ruisen tonen om mij heen,
En schone vormen zweven
In glanzig nevelwaas dooreen,
Die mij het hart doen beven.
De schoonste wenkt mij in 't verschiet
Om tot haar door te dringen;
Ik strek mijn armen uit - zij vliedt,
En al mijn snaren springen.
NICOLAAS BEETS
Geen opmerkingen:
Een reactie posten