Deze keer een gedicht van een dichter die zoals zoveel dichters het lot heeft totaal vergeten te zijn en dus ook niet meer gelezen wordt nl. Gerard Den Braber, pseudoniem van J.G.Jofriet) die leefde van 1900 tot 1968.
DE HOLLE MAN 2
Ik, kleine slaaf van poëzie en taal,
mij was ter borst de eerste melk al schraal.
Zó droef, zó dun klonk 't moedermonds verhaal,
waar het kanon in doorklonk van Transvaal,
en zó vol tranen was het kleine lied
van bruut verraad en simpel boers verdriet,
dat, wat mij voedde, woord en melk en brood,
die àl doortrokken was van dood en dood.
gerard den brabander
uit: verzamelde verzen
(editie C.Bittremieux)
Van Oorschot, Amsterdam, 1984
Geen opmerkingen:
Een reactie posten