Simolne de Beauvoir

literatuur wordt geboren als er in het leven iets misloopt

Al wat door mannen over mannen is geschreven moet als verdacht worden beschouwd omdat ze zowel rechter als partij in het geschil zijn

Je wordt niet als vrouw geboren, je wordt vrouw

Bovenstaande citaten zijn van de hand van de vrouw die op 14 maart 1986 overleed en die haar hele leven werd geassocieerd met Jean Paul Sartre.
Het gaat om de hiernaast afgebeelde Simone de Beauvoir, een beroemde Franse filosofe, schrijfster en feministe. Zij wordt op 9 januari 1908 in Parijs geboren als eerste kind uit het huwelijk van George en Francoise. De moeder was erg godsdienstig en gaf haar dochtertje als op tweejarige leeftijd godsdienstles. Iedere donderdagmiddag moet ze mee naar opa en oma De Beauvoir en moet dan doodstil blijven zitten, zonder haar mond open te mogen doen.
Als ze rruim twee jaar oud is krijgt ze een zusje Helène, waarmee ze het goed kan vinden. Het gezin komt door de Eerste Wereldoorlog in financiële problemen en op een gegeven dag zegt vader George dat de zusjes nooit zullen trouwen, want hij kan hen geen bruidschat meegeven.
Voor Simone is dat een grote opluchting want nu kan ze gaan studeren aan de Sorbonne. Ze ontmoet daar de man die levenslang haar partner zal blijven, maar dan niet in de normale betekenis van het woord. Het is een opvallend koppel de foeilelijke Jean Paul en de beeldschone Simone. Voor het eerst in haar leven kreeg Simone wat ze altijd gemist had namelijk volledige aandacht van een ander. Het was dus niet zozeer lichamelijke aangtrekkingskracht, maar veeleer intellectuele verbintenis die beiden bond.

Hij stimuleerde haar om te gaan schrijven, maar haar faalangst overwon zij pas in 1938 toen zij haar eerste boek publiceerde Uitgenodigd, waarin haar eigen persoon de hoofdfiguur was. Hoewel de 2de oorlog voor een scheiding zorgde met Sartre, gaf het haar de gelegenheid veel te schrijven. Politiek gaat een rol in haar boeken spelen wat vooral blijkt in haar boek Niemand is onsterfelijk.

Samen met Sartre en Albert Camus wordt zij gerekend tot het Esxistentialisme; deze stroming gaat uit van ieders verantwoordelijkheid ten opzichte van zichzelf en de hele wereld om hen heen, zonder die afte schuiven op externe omstandigheden op of religieuze of sociale conventies.

Simone vond dat een vrouw onafhankelijk moest zijn van de man en ze was dan ook fel gekant tegen de rol van de vrouw in het klassieke huwelijk. Men beschouwt haar als inspirator van de 2de feministische golf. In 1954 kreeg zij de belangrijkste literaire prijs van Frankrijk de Prix de Goncourt voor haar roman De Mandarijnen.  Toen Sartre in 1980 overleed raake ze in een depressie, die ze alleen kon bestrijden met alcohol en amfetaminen. Maar deze drugs sloopten haar zowel lichamelijk als geestelijk en overleed ze op 78 jarige leeftijd. Ze schreef nog wel in 1981 een openhartig verslag van haar relatie met Sartre La Ceremonie des adieux.