Dit gedicht heeft natuurlijk voor veel opschudding gezorgd, omdat nu 67 jaar na het einde van de 2de wereldoorlog kritiek op de staat Israël nog altijd gelijk wordt gesteld met anti-semitisme. Mijn insziens is dat grote onzin en moet een democratische staat kritiek kunnen verdragen op haar handelen als staat.
Helaas dreigt Israël door de verontrustende groei van het ortodoxe jodendom op de samenleving van binnenuit uitgehold te worden; het agressieve gedrag van de kolonisten dat zelfs discriminerend te noemen is t.o.v. de Palestijnen wordt nauwelijks aangepakt en bovendien drukken deze ortodoxen door hun snelle geboorteaanwas veel te zwaar op de financiën. Ze hoeven namelijk niet te werken en strijken alleen maar geld op. Het zijn parasieten en zij proberen op alle mogelijke manieren hun opvattingen in de Israëlische maatschappij door te drukken.Voorbeeld hiervan is b.v. de scheiding tussen mannen en vrouwen in het openbare leven. Dit zijn angstaanjagende ontwikkelingen.
Dat Günther Grass in zijn jeugd lid is geweest van de SS en daarover jarenlang heeft gezwegen maakt hem voor velen verdacht en omstreden en niet de juiste man om deze kritiek te uiten. Ik vind echter dat dit volledig losstaat van het feit waar het nu om draait. We mogen ook niet vergeten dat de staat Israël zelf over atoomwapens beschikt en terecht de vraag gesteld mag worden, waarom deze staat wel over deze wapens mag beschikken en Iran niet. Temeer daar Israël weigert het ratificatieverdrag weigert te ondertekenen.
Het is te hopen dat ons land als vriend van Israël dit land aanspreekt op zijn politiek t.o.v. de Palestijnen en de toenemende invloed van het het fundamentalisme in dit land.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten