Vandaag kies ik een gedicht van de Poolse dichter Zbigniew Herbert, die leefde van 1924 tot 1998.
TEDERHEID
Wat terderheid moet ik met jou beginnen
tederheid voor mensen vogels en voor steen
diep in de hand of op de bodem van de blik
daar is je plaats slaap daar ongestoord alleen
Je bederft alles zet de dingen op hun kop
een tragedie wordt een keukenmeidenroman
de hooggestemde vlucht van ideeën -
je maakt er gekreun geroep en snikken van
Jou beschrijven is je doden want jouw rol
is eenzaam zitten in het donker van de zaal
leeg en koud terwijl de rede rustig mummelt
in marmerogen mist - een traan die druppelt
ZBIGNIEW HERBERT
UIT VERZAMELDE GEDICHTEN
VERTALING UIT HET POOLS GERHARD RASCH
DE BEZIGE BIJ, AMSTERDAM, 2000
Geen opmerkingen:
Een reactie posten