Hij werd in Elsene geboren en al op jonge leeftijd d.w.z. rond zijn 14de ging hij studeren aan de Academie in Brussel; aansluitend ging hij drie jaar werken in het atelier van de beeldhouwer Charles Auguste Fraikin.Maar het was de schilderkunst die hem steeds meer aantrok om zich daarin te bekwamen ging hij studeren bij Francois-Joseph Navez.
Aan het begin van zijn schildersbestaan maakte hij voornamelijk religieuze- en historiestukken; een voorbeeld van deze stukken kunnen we zien in de kerk van Sint Pieters Kapelle, waar zijn kruisweg hangt.In de periode van oktober 1882 tot april 1883 verbleef hij in het zuiden van Spanje. Bij zich had hij de opdracht van de Belgische regering om een Kruisafneming van Pedro Campana na te schilderen. Maar hij hield zich vooral bezig met het vastleggen alles wat hij in Andalusië zag.
Hij ging er om met andere Belgische schilders zoals Theo van Rysselberghe, Frantz Charlet, die vanuit Andalusië doorreisden naar Marokko.
De schrijver Camille Lemmonnier vroeg hem om illustraties te maken voor diens boek La Belgique, dat als onderwerp de Belgische mijnstreek had. Om goed beslagen ten ijs te komen bezocht Meunier de steenkoolmijnen in de Borinage en het lot van de arbeiders in deze steenkoolindustrie trof hem. Vanaf deze tijd ging hij deze arbeiders vastleggen op zijn doeken en in zijn beeldhouwwerk. Dat deed hij op een zeer realistische wijze. In 1880 liet hij dit realistische werk zien op een tentoonstelling in Gent.
In 1884 ging hij zich weer wijden aan beeldhouwen. Hij meende dat hij in deze kunst de thematiek van het zware bestaan van de arbeiders beter kon weergeven. Een voorbeeld van dit realisme is De Buildrager uit 1885, dat op een geweldige wijze het zeer zware bestaan van een havenarbeider uitdrukt.
Het Leuvense stadsbestuur benoemde hem in 1887 tot leraar aan de plaatselijke academie; men kwam het tegemoet door het ter beschikking stellen van een huis en een atelier. Door het vaste salaris wat hij kreeg, was hij in staat zich heel intensief bezig te houden met zijn schilder-en beeldhouwwerk.
In 1887 werd de steenkoolmijn La Boule getroffen door een grauwvuurexplosie die liefst 140 mijnwerkers het leven kostte. Meunier heeft het moment dat een moeder haar zoon herkende vastgelegd in een indrukwekkend bronzen beeld Het grauwvuur.
In 1889 werd in Laken een monument opgericht dat de naam Monument van de Arbeid kreeg en Meunier maakte ervoor de beelden. Hiermee was zijn naam voorgoed gevestigd. Hij maakte in de volgende jaren talrijke beelden als eerbewijs aan de arbeider.
Nadat hij zich in 1895 weer in Brussel was gaan wonen, kreeg hij in 1896 een tentoonstelling in Parijs, die zeer succesvol was. Hoewel hij als schilder ook prachtige doeken maakte in sociaal realistische stijl, werd hij veel bekender als beeldhouwer. In 1900 vestigde hij zich in Elsene, waar hij in de Abdijstraat een huis met atelier liet bouwen. Daar woonde hij nog 5 jaren en overleed er op 73 jarige leeftijd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten