Het is inmiddels lente, dus kies ik voor deze vrijdag een lentegedicht van de in 1945 geboren dichter Frans Budé.
VROEGE LENTE
In elke lente vliegt wel eens een vogel
tegen het dichtgeslagen raam. Ik zoek de merel
verloren in het gewas, raap het uit de lucht
gevallen verengoed. Vanwaar die schrik!
De bloesems sterven snel dit jaar, een mol graaft
in de verkeerde hoek de ingedutte wormen weg.
Te vroeg dat ik naar buiten ga, de tuin
ligt onder sluimerzaad. Al te ijl
klimt daar een stengel uit, breekt de dorte
van de straat, vangt het licht dat
als een vreemde komt - smalle schaduw
aan het raam dat langzaam opengaat.
FRANS BUDÉ
UIT: bLAUWE RIJST
MEULENHOFF, AMSTERDAM, 2006
Geen opmerkingen:
Een reactie posten