De dagkalender van de poëzie geeft voor deze dag een gedicht van de Hongaarse dichteres Zsuzsa Beney, die leefde van 1930 tot 2006'
Twee rivieren storten samen en stromen
naar de vergetelheid door het lichte duister.
De ene: de nacht vol sterren,
de andere: het vallende water.
Eb en vloed van het vormloze boven,
bladgeritsel langs de oevers beneden.
Langzaam verdwijnt jouw gezicht -
het evenbeeld van welk verborgen wezen?
Welke materie bewaart nog jouw gelaat,
je beeld, haast in de diepten verzonken?
Het tweevoudig bestaan tuimelt over zichzelf heen -
golven in golven besloten.
Gelijk een ster in de dageraad verdwijnt
je schittering in de doorzichrige tijd.
Maar dag na dag wordt mijn leven gebaard
door jouw afwezigheid.
Zsuzsa Beney
uit: Aan de randen van de tijd. Een bloemlezing uit haar gedichten
Vertaling uit het Hongaars door Aniko Daróczi en Ellen Hennink
Van Gennep, Amsterdam, 2010
Geen opmerkingen:
Een reactie posten