Charles Laughton

Voor mij was de film Witness for the Prosecution uit 1957 een van de beste films die ik ooit gezien heb, al weet ik niet of ik daar nu net zo over denk als toen, want het is al weer jaren geleden dat ik hem voor het laatst gezien heb en ik heb ook altijd een zwak gehad voor een van de hoofdrolspelers nl de op 15 december 1962 overleden Charles Laughton.

Hij werd op 1 juli 1899 geboren in Scarborough waar zijn ouders een hotel runden. Zijn moeder, een vrome katholieke vrouw stond erop dat hij naar een school ging die geleid werd door Jezuieten. Tijdens de 1ste wereldoorlog vocht hij aan het front, waar hij bloot stond aan gasaanvallen.
Pas in 1925 gaven zijn ouders hem toestemming om te gaan studeren aan de Koninklijke Academie voor Drama; des te opvallender is het dat hij al het jaar daarop een rol speelde in een komedie.

Zijn uiterlijk, dat verre van knap was speelde hij toch in twee stukken van Tsechov. In 1931 stak hij over naar de VS en maakte daar zijn debuut, maar omdat het beroemde Old Vic Theatre hem had uitgenodigd voor een 4 tal rollen in stukken van Shakespeare keerde hij terug naar Engeland. 

Al snel werd hij ook gevraagd voor filmrollen en dat medium boeide hem zozeer dat hij het toneel varwel zei. In 1935 speelde hij de rol van de vileine Captain William Bligh in Mutiny on the Bounty, als tegenspeler had hij Clark Gable. Een andere opmerlijke film was Jamaica Inn, de laatste film, die Hitcock in Engeland draaide voordat hij naar de VS vertrok.

Laughton heeft zich in zijn leven slechts aan één filmregie gewaagd nl. The night of the Hunter die hij draaide in 1955 met Robert Mitchum, Shelley Winters en Lilian Gish.

Charles Laughton trouwde in 1929 met de actrice ElsaLanchester en bleef bij haar tot zijn dood. Dat de man een goede zelfkennis en zelfspot had mag blijken uit een citaat: Ik heb een gezicht als het achterste van een olifant.