Vandaag kies ik een gedicht van de dichter die over mijn woonplaats Vianen zo'n prachtig gedicht heeft geschreven nl. Guillaume van der Graft, die leefde van 1920 tot 2010.
TE WIT OM DOOR TE GAAN
Het sneeuwt. Het is bevroren water,
het is verloren tijd, het is
andersomtaal, een zwijgzaam praten,
licht vallend uit de duisternis.
Het sneeuwt, het heeft met de dood te maken
en met de klokken van voorbij,
er ligt vergeving op de daken,
er is een toekomst buiten mij.
GUILLAUME VAN DER GRAFT
UIT WINTER EN LATER
DE PROM, BAARN, 1984
Geen opmerkingen:
Een reactie posten