Notre Dame in Beaune

Na het kopje koffie met het verrukkelijke gebakje liepen we via allerlei straatjes richting Notre Dame de Beaune en kwamen aan de acherterkant van dit majestueuze gebouw. Binnenkomen konden we nog net een paar minuten luisteren naar de klanken van het grote uit 1753 daterende orgel. Het waren de slotklanken van het orgelconcert dat gegeven werd door de vaste organist van deze kerk Michel Tissier. Hij speelde werken van Nicolas de Grigny en Cesar Franck.

 
Deze concerten vinden plaats in de maand juli en duren slechts een half uur. Of er ook toeristen komen luisteren weet ik niet, maar deze keer zeker niet, want op het laatst liepen we als enigen in deze prachtige gotische kerk.

Corrie had in de stadsgids gelezen dat er bij Cave l ' Ange de Gardien wijnproeverijen werden gehouden. We zijn er met behulp van de plattegrond naar toegelopen en hebben bij de charmante eigenaresse, die perfect Engels sprak een afspraak gemaakt voor 15.00 uur.

De tussentijd hebben we doorgebracht met lopen door het stadje, dat bijna geheel is immuurd met wallen ( remparts) waarover je kunt wandelen. We kwamen nog in een grote schuur waarin allerlei oude attributen stonden die vroeger gebruikt werden bij het bereiden van de wijn.

Jammer genoeg zijn we het Wijnmuseum niet ingegaan; dat is gevestigd in het Paleis van de Hertog van Bourgondië.  Ongetwijfels zal het talrijke kunstschatten herbergen. Om 15.00 uur waren we La Cave de l ; Ange Gardien, waar we welkom werden geheten door Nicole, die ons eerst iets vertelde over de wijnsoorten uit deze streek. De druiven van de witte wijnen bestaan hoofdzakelijk uit Chardonnaydruiven. Ze liet ons een vijftal witte wijnen proeven, zonder de naam of de prijs ervan te noemen. Smaak is puur persoonlijk!

De gang van zaken bij de rode wijnen is hetzelfde. Toch blijft het kiezen van de lekkerste een moeilijke zaak en het blijkt dat onze smaken zeer verschillende zijn. Als klap op de vuurpijl trakteerde Nicole ons op een verrukkelijke Crème de Cassis, daar lusten we wel pap van.

Al met al was het door de ongedwongen, enthousiaste wijze waarop Nicole ons wegwijs probeerde te maken in deze doolhof een bijzondere ervaring; ook omdat je duidelijk merkte dat ze er niet op uit was ons persé wat te verkopen.

Nicole had voor ons een tafel gereserveerd in restaurant L ' Incontournable in de Rue Carnot. Voor dat we daar heen gingen hebben we ons eerst in hotel Panorama omgekleed. De Rue Carnot hadden we zo gevonden en we werden al verwacht. Helaas konden we niet buiten dineren, maar in de kelder. Aan het einde van het diner kwam de kok ons de hand schudden. Naast ons zaten Zwitsers die zeer verbaasd waren dat ik iets wist van hun taal met die vreemde keelklanken .

Bij terugkomst ons bed gezocht, want morgen hebben we weer een lange rit voor de boeg.

Hiermee kwam er een einde aan deze weliswaar korte, maar geweldige vacantie waarin we enorm veel gezien hebben.