Het verleden heeft stemmen opgeleverd die je direct uit duizenden herkent en een daarvan is die van de Oostenrijkse tenor Julius Patzak. De man had een bepaalde stem die iets oproept wat ik wil omschrijven als weemoed en tegelijk iemand die verliefd is.
Nu wist Richard Strauss als weinig andere componisten dit gevoel op te wekken in een eenvoudig lied zoals het nu volgende Standchen dat op naar mijn mening onvergelijkbare manier door Patzak wordt gezongen. Hoor wat een frasering hij weet aan te brengen. Ik kan er urenlang naar luisteren!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten