Voor deze zaterdag 1 december heb ik een gedicht gekozen van de nestor van onze Nederlandse dichtkunst Gerrit Kouwenaar, inmiddels 89 jaar oud.
DE STERFELIJKHEID HOUDT AAN
De sterfelijkheid houdt aan, deze morgen
ontwaakt er een in mijn slaap, en vanavond
vraagt het nuchtere glas om genade, men ademt
zich uit als een inzicht, men is, ik herhaal me
spel hoe men zich weervindt in dit haast vervleesde
voortdurend kotstondige zelvige grondstuk, lijf
lijk alsa weefsel, ik zijnde, wijn wikkend, zeker
de nachten zijn war en onzeker, verdichten zich
waar men in zit, men erft zich alleen
het steeds weer voorbije, zo tast men zijn omtrek -
GERRIT KOUWENAAR
UIT HET BEZIT VAN EEN RUÏNE
POETRY INTERNATIONAL/QUERIDO, ROTTERDAM/AMSTERDAM, 2005
Geen opmerkingen:
Een reactie posten