Het was niet de bedoeling dat Jean Frédéric Bazille schilder zou worden, want deze Fransman op 6 december 1841 te Montpellier geboren, koos aanvankelijk voor een studie Medicijnen. Hij verhuisde daartoe in 1862 naar Parijs, maar in hetzelfde jaar begon hij met schilderen, daartoe aangespoord door de Zwitserse schilder Charles Gleyre, die hem de gelegenheid bood in zijn atelier te komen werken.
Dit atelier was een ontmoetingsplek voor schilders die aan het begin van hun carrière stonden zoals Alfred Stevens, Claude Monet, Pierre-Auguste Renoir, Alfred Sisley en Édouard Manet. Bazille raakte bevriend met deze schilders en ging net als hen over op het buiten schilderen.
In 1866 kreeg hij de kans voor het eerst op de Parijse Salon zijn schilderijen tentoon te stellen. Zijn onderwerpen waren vooral landschappen en harmonieuze, elegante taferelen.
Bazille kwam tijdens de Frans Duitse Oorlog op 28 november 1870 aan het front in Beaune-la-Rolande om het leven.
Ik laat hieronder een zelfportret zien.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten