Onlangs verscheen het verzamelde dichtwerk van de voor mij onbekende dichter Patrick Conrad, geboren in 1945. Uit deze bundel neem ik het gedicht "De ratten van Frances Farmer" over.
De ratten van Frances Farmer
Ze was kleiner dan men denkt.
Dwars door de zoldering van haar cel
groeide een boom naar binnen.
Haar vraag was wat hij daar kwam zoeken.
Zag zij ook, zoals ik nu voor mijn raam,
het stof van augustus,
de draden van september voorbijkomen?
Of hoe 's nachts bleke motten
zich te pletter vliegen tegen het glas,
net als zij overdag?
Of had zij slechts oog voor haar etterend lijf,
terwijl ze vocht tegen schimmel die haar verteerde
en rechters ratten kweekten in haar hoofd?
Omdat zij sloeg en dronk.
Omdat zij zweeg en stonk
en niet meer las en niet meer was
wat ze was geweest:
Een vrouw van as en was en water,
goud - of rood - of zwartgeverfd,
de kleuren, ze ze, van het theater.
PATRICK CONRAD (1945)
UIT: DE TRANEN VAN MARY PICKFORD.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten