Vandaag kies ik een gedicht van een Vlaming nl. de op 15 april 1909 geboren Staf Weyts, die het grootste deel van zijn leven woonde in Sint Kruis bij Brugge. Hij begon zoals zoveel Vlaamse literatoren met het schrijven van gedichten. Zijn debuutbundel "Gedichten" verscheen in 1928. Al gauw stapte hij over naar proza w.o. romans en novellen. Bekende romans van hem zijn "Ontmoeting met Denise"uit 1954 en "Gevangene van Hedwige" uit 1963. Hij overleed 12 januari 1985 in Brugge.
VERS
laat ons vertrekken nog met deze late boot,
Eenzaam over dees somber water in den nacht.
Misschien dat ginds, waar die sirene floot,
Het schrijnend heimwee van ons beider hart verzacht.
Want morgen wieken hier weer witte vogels rond;
- Al jaren lang en altijd lijk vandaag -
Zien we de grijze lucht boven den grauwen grond,
En boven 't water dat omhoog gaat en omlaag.
En wordt het oude weerom nieuw, en al het nieuwe weerom oud
Komen dezelfde droomen voor een korten tijd;
En lijk het weder warm wordt en daarna weer koud,
In ons dezelfde vreugde en dezelfde triestigheid.
Want aan den slenter van ons leven zijn we vastgebonden;
We treuren en we hopen,
Alle dagen doen wij dezelfde zonden
En 's avonds onze oogen toe en 's morgens open.
STAF WEYTS
Geen opmerkingen:
Een reactie posten