Heel toepasselijk in het kader van de vakantie in Friesland een gedicht van Bertus Aafjes, destijds bejubeld, momenteel bijna verguisd en vergeten.
De zeewind wiekt voorbij op luchte vinnen
en wekt de stad, in sluimering verzand;
achter de pluimen aan de oeverrand
glinsteren vaag de vormen der meerminnen.
Een zeilboot jaagt hen schuw de rietschuur binnen
dan valt stilte, diep en onaangerand,
over het grijsgolvende waterland
en de stad slaapt weer in achter haar tinnen.
Maar in de diepe koelte van haar dromen
is een gulden verleden opgekomen;
rijzige, blonde vrouwen gaan voorbij
als witte zwanen roeiende, en later
omhelzen zij hun minnaars aan het water,
waar nu een boot uitrust van averij.
Uit: Elf sonnetten op Friesland
in Het gevecht met de Muze, 1974.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten