Vele jaren mocht ik de vrijdagavond aanwippen bij Jos en John, een stel vrienden die mij ontvingen in hun stijlvol ingericht huis en waar we over allerlei zaken spraken in het bijzonder schilderkunst en muziek, maar ook minder " culturele " zaken. Deze gesprekken gingen altijd vergezeld van een heerlijk glas sherry met daarin een kers.
Zij mochten zich door hun grote gastvrijheid en belangstelling voor het doen en laten van hun vrienden en de kinderen daarvan, was hun vertrek uit hun woonplaats voor de meesten een schok. Maar vanzelfsprekend gunden wij hun altijd uitgesproken wens om na beider pensionering te verhuizen naar Gent, de geboorteplaats Jos.
Zij hadden het enorme geluk er een prachtig appartement te mogen betrekken dat ik eind maart voor het eerst mocht bewonderen. Helaas bleek toen al dat het noodlot ging toeslaan, want John bleek ongeneeslijk ziek te zijn. Gedurende zijn ziekteperiode die hij op een zeer moedige wijze heeft beleefd zijn successievelijk veel vrienden bij hen geweest om op die manier hen een beetje tot steun te zijn.Anderen mailden of schreven lieve briefjes
Maar het einde was onontkoombaar en daarom zijn we hier vandaag bij elkaar om samen op de wijze die John gewild heeft afscheid te nemen. Een levensecht In Memoriam geschreven door Jos, werd voor gelezen door een neef van John en vormde een scharnierpunt in de prachtige muziekstukken die werden gespeeld en ongetwijfeld alle aanwezigen hebben ontroerd en getroost.
Een dergelijk waardig, ontroerend en troostend samenzijn gun ik alle aanwezigen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten