Voorlopig kies ik voor deze rubriek gedichten van vergeten dichters, zoals genoemd in het boek @ In de schaduw van de Parnassus.
Vandaag is het Rabin Gangadin, een uit Suriname afkomstige dichter. Zijn eerste bundel uit 1982 die de titel Een zeldzame kamer droeg werd door mensen als Cees Nooteboom enthousiast besproken, maar zijn 2de bundel werd ofwel verzwegen ofwel tot de grond toe afgebrand. Voor Gangadin was dit een reden om te stoppen met dichten.
Het is zo donker in huis, zo donker.
Het donker is de gedaante van de kou.
Ik doe overal in huis de lichten aan.
Het donker trekt zich terug tot buiten de ramen.
Een koude gedaante probeert binnen te dringen/.
Ik laat het donker terug komen.
Ik hou hem in bedwang door twee kaarsen.
Ik ga liggen, denk aan de kleine aarde.
Die hangt in het koude donker, een onmetelijke ruimte.
"Dit is een zeldzame kamer, " zeg ik, "net een wereld ".
RABIN GANGADIN
UIT: EEN ZELDZAME KAMER (1982)
DE UITGEVERSPERS
Geen opmerkingen:
Een reactie posten