Hij is inmiddels 88 jaar en vertelde in 2000 toen hij een gesprek had met Joris van Casteren nog steeds dichtte, maar dat er niet één uitgever was die zijn gedichten wilde plaatsen. Zijn laatste bundel die de landelijke aandacht kreeg was Lessen in Landschap, maar ik neem hier een gedicht uit een andere bundel nl. Met aarden vingers uit 1955.
STEEN
Wanneer het regent worden stenen spraakzaam,
zij liggen in een losse houding neder
en zoeken naar hun lang verloren glimlach.
Zo zag ik deze steen daar plotseling liggen,
die op een stem van buiten scheen te wachten;
ik sprak hem aan met woorden en gebaren.
Hij beefde haast, toen ik mij tot hem bukte
en liet zich koestren in mijn holle handen;
hij glansde van genoegen voor mijn ogen.
Ik heb hem tussen bloemen weggelegd.
LEO HERBERGS
UIT MET AARDEN VINGERS (1955)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten