Mijn keuze voor deze vrijdag 2 juni valt op een gedicht van de Zuid-Afrikaanse dichteres Wilma Stockenström, die in 1933 werd geboren; dus als ze nog leeft 79 jaar is.
VERDAMPEND
Nu ik brosser begin te worden
weet ik niet meer zo goed
hoe ik het heb en waar ik hoor.
De zon brandt mijn schouders
bruin als de ronde korstjes van beschuit.
Ik was zo'n sappig kind!
Wel tachtig procent water
gerangschikt om een skelet
met nogal wat scharnieren uitgerust
opdat ik de aarde zou kunnen bewandelen,
vol verwondering anderen zou kunnen aanraken
net zo samengesteld als ik: water
water water water water en.
WILMA STOCKENSTRÖM
UIT: VOOR DE BIJZIENDE LEZER
VERTALING UIT HET AFRIKAANS ROBERT DORSMAN
ATLAS, AMSTERDAM, 2000
Geen opmerkingen:
Een reactie posten