Deze zondag neem ik een gedicht van Adriaan Morriën, die leefde van 1912 tot 2002; voor zover ik weet is er over deze man nog geen biografie verschenen.
LECTUUR
Ik kan niet genoeg krijgen van je huid.
Als een blinde lees ik met mijn vingers
het stille verhaal van je oppervlak.
In je ogen dreig ik te verzinken.
Op je huid bewandel ik alle wegen
zonder mij van jou te verwijderen.
Soms keer je je behulpzaam op je buik.
Je rug is een lang hoofdstuk uigt een boek.
Ik spel je tepels, herlees je oren.
Ik laat je tenen opelkander rijmen.
Ik lees tussen de regels van je benen
en blader in de atlas van je hals.
Het is mij of mijn eigen vingers
je lichaam hebben uitgeschreven.
Eerst viel het mij als klank te binnen,
tgoen lag het als een beeldspraak op mijn tong
en nu herhaal ik wat ik heb gestameld
in vloeiende bewoordingen.
ADRIAAN MORRIËN
UIT VERZAMELDE GEDICHTEN
VAN OORSCHOT, AMSTERDAM, 1994
2DE DRUK.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten