Will,em Alexander Paul Frederik Lodewijk Prins van Oranje-Nassau

In ons koningshuis is het gebeurd dat een volle neef en nicht met elkaar trouwden; dat feitelijk bloedschande was. Het gaat hier om de op 19 februari 1817 geboren Willem Alexander Paul Frederik Lodewijk Prins van Oranje-Nassau, die op  18 juni 1839 in het huwelijk trad met Sophie Frederika Mathilda, prinses van Württemberg.

Het waren de beide vaders van zowel de bruidegom als de bruid die het huwelijk arrangeerden en ook doordrukten. Vooral Willems moeder Anna Paulowna was fel gekant tegen dit huwelijk omdat zij heel slecht kon opschieten met haar zus, tegelijk de moeder vaan haar aanstaande schoondochter, maar ok omdat in de Russisch-Ortodoxe Kerk, waarvan zij lid was, een huwelijk tussen neef en nicht afgekeurd werd.

Bij hun eerste ontmoeting in 1838 werd Willem echt verliefd op Sophie, maar zij moest niets van hem hebben en verzetten zich tegen dit gearrangeerde huwelijk. Tevergeefs en op 18 juni 1839 trouwden Willem en Sophie in Stuttgart. Uit dit huwelijk werden drie zonen geboren n. Willem ( 1840-1879); Maurits ( 1843-1850) en Alexander (1851-1884). Willem en Alexander hadden een bijzonder slechte verstandhouding met hun vader en stierven beiden in Parijs.

Nadat het huwelijk dus geconsumeerd was, was het huwelijk feitelijk voorbij en zocht de koning zijn genoegens buiten het hof. Sophie was een intellectuele vrouw, die veel las en veel contacten had met beroemde tijdgenoten. Zij schreef brieven met o.a. Leopold von Ranke, Henrich Schliemann, Adolphe Tiers e.a.  Bijzonder was dat zij zich waagde aan het schrijven van artikelen die zekfs gepubliceerd werden in het toonaangeven tijdschrift Revue des Deux Mondes.

Haar huwelijk bracht haar alleen maar verdriet en schande en zij wilde dan ook van haar man scheiden, maar dat vanwege het zogenaamde staatsbelang geweigerd. Sophie wist de koning van Württemberg te bewegen een gesprek aan te gaan met haar man en deze te bewegen hem te doen in stemmen met een scheiding van tafel en bed. Dat gebeurde en kon Sophie haar eigen vertrekken krijgen in het Paleis Noordeinde.

Bekend zijn ook de vele contacten die zij had met kunstenaars vooral met de schilder Andreas Schelfhout en bezocht dikwijls tentoonstellingen in de Pulchri Studio in Den Haag.

3 juni 1872 overleed Sophie op slechts 58 jarige leeftjd op Paleis Huis ten Bosch. Tegen de gewoonte in werd haar lichaam niet gebalsemd. Op 20 juni werd haar lichaam bijgezet in de grafkelder van de Oranjes in de Nieuwe Kerk te Delft.