Voor deze maandag 11 augustus kies ik een dichter die dankzij het optreden van de Tachtigers totaal vergeten is omdat ze hem een typische dominee vonden die ook nog poëzie schreef, die alleen maar voldeed als gelegenheidspoëzie.
Opvallend bij de Eliza Laurillard was zijn verzet tegen de doodstraf en heeft daaraan een brochure gewijd De doodstraf: een woord die hij liet verschijnen in 1864.
GRAFBEPLANTING
Op het zwijgend erf der doden
Moet de treurwilg zijn gezet
Maar de popel ruise er nevens:
Bij de rouw het stil gebed.
Op het zwijgend erf der doden
Sta de donk're beuk in de aard,
Maar de meidoorn sta er nevens:
Aan de weemoed hoop gepaard.
Op het zwijgend erf der doden
Bloeie 't roosje in de schaduw,
Maar 't vergeet-mij-nietje er nevens:
vluchtigheid en liefdetrouw
ELIZA LAURILLARD (1830-1908)
UIT: RUST EEN WEINIG
Geen opmerkingen:
Een reactie posten