Voor deze maandag 14 oktober heb ik een gedicht gekozen van de veel te jong overleden Ischa Meijer, waarvan ik trouwens niet wist dat hij gedichten had geschreven. Hij is vooral bekend door zijn columns, zijn vileine intervieuws en zijn relatie met Connie Palmen, door haar beschreven in de roman IM.
SOMS LOOP IK 'S NACHTS NAAR HET VICTORIEPLEIN
Soms loop ik 's nachts naar het Victorieplein,
Als kind heb ik daar namelijk gewoond.
Aan vaders hand zijn zoon te zijn.
Op moeders schoot te zijn beloond.
Om niet. Om niet is het het, dat ik hier ga.\,
De vrieskou in mijn jas laat dringen,
Alsof de tijd zich ooit laat dwingen,
Terwijl ik roerloos in de deurpost sta.
Om thuis te komen. En zo simpel is de gang
Om tot dit moeilijk inzicht te geraken;
Dat ik geen kind meer ben; dat ik verlang
Maar iemand die nooit kon bestaan:
Een jongetje dat alles goed zou maken -
de tijd die stilstond en hem liet begaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten