12 december 1896 wserd in het Brabantse Oirschot een jongetje geboren dat zou uitgroeien tot een van de machtigste mannen van zijn tijd..nl..Carl Paul Maria Romme. Zijn vader was er kantonrechter en in 1908 verhuisde het gezin naar Amsterdam. Carl bezocht daar het IgnatiusCollege van de Jezuieten en ging daarna rechten studeren.
De politiek trok al snel zijn aandacht en in 1921 werd hij lid van de Amsterdamse Gemeenteraad voor de Roomsch Katholieke Staatspartij. Hij had daar te maken met de socialistische wethouder Floor Wibaut, die hij mateloos bewonderde om zijn daadkracht.
Romme gaf blijk dat hij een groot voorstander was van het corporatisme, dat is een maatschappijsysteem waarin veel macht wordt toegekend aan het staatshoofd en de maatschappelijke organisaties. Dat hield automatisch in dat het parlement in zijn visie niet zo belangrijk was.
Romme was lid van de Tweede Kamer en Eerste Kamer en in het 4de kabinet Colijn kreeg hij de post van minister van sociale zaken. Hij ontwikkelde een spaarregeling voor werklozen, het zogenaamde kwartje van Romme. Dat hield in dat een werkloze een kwartje extra kreeg als hij kon aantonen van zijn kleine uitkering toch een kwartje gespaard te hebben.
In het wereldbeeld van de katholieken was er toendertijd geen plaats voor de werkende vrouw en van de emancipatie van de vrouw moest Romme dan ook niets hebben.
Positief was wel weer dat de kinderbijslag een wetttelijke verankering kreeg.
Gedurende de oorlogsjaren vervulde Romme het ambt van advocaat en nam op geen enkele wijze deel aan het verzet, noch passief noch actief. Desondanks werd hij in 1942 drie dagen geïnterneerd in het gijzelaarskamp van Sint-Michielsgestel.
In 1945 beschuldigde men Romme van economische samenwerking met de Duitse bezetter, omdat een reclamebureau waaraan hij verbonden was verkocht was aan de Nazi's. Maar veroordeeld is hij niet.
Zijn gloriejaren politiek gezien lagen in de jaren 1945 tot 1958 toen hij samen met Willem Drees, Wim Schermerhorn en louis Beel zes rooms-rode kabinetten wist te vormen. Hij las werkelijk alles kamerstukken en genoot mede daardoor zeer veel gezag. Hij had ook een journalistieke uitlaatklep bij de Volkskrant, waarvoor de hoofdredactionele commentaren schreef.
Romme was een moeilijk toegankelijk mens; hij trad zeer autoritair op en gaf zelfs toe dat hij nooit de hele waarheid sprak, volgens hem horen bij het politieke handelen.
Zijn gezondheid ging achteruit en daarom nam hij in 1961 afscheid van de actieve politiek en werd lid van de Raad van State en in 1972 benoemd tot minister van staat d.w.z. invloedrijk adviseur van de koningin.
Zijn laatste jaren leefde hij teruggetrokken in Leiden, waar hij op 16 oktober 1980 overleed.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten