levensbericht 5 oktober

Op 10 april 1783 werd in Parijs een meisje geboren dat in haar latere leven een rol heeft gespeeld in de geschiedenis van Nederland. Haar vader was Alexandre de Beauharnais en haar moeder was Joséphine Tascher de la Pagerie.

Beide ouders waren het erover eens hun dochter Hortense uit te huwelijken aan Lodewijk Napoleon; toen deze in 1806 door zijn broer Napoleon aangewezen werd als koning van Holland, werd Hortense automatisch koningin. Helaas pasten de zeer kunstzinnige Hortense en de boerse, verlegen Lodewijk totaal niet bij elkaar. Desondanks kreeg het paar drie zonen;  Napoleon Karel die slechts 5 jaar oud werd, de op 11 oktober 1804 geboren Napoleon Lodewijk, die slechts 27 oud werd en tenslotte Karel Lodewijk Napoleon, die op 20 april 1808 wordt geboren en later als Napoleon III de troon zal bestijgen.

Boze tongen beweren dat de vader Carel Hendrik Ver Huell was. We weten wel dat ze een buitenechtelijke relatie had met Charles Joseph de Flahaut, waaruit een zoon werd geboren die de namen Charles August Louis Joseph kreeg en in 1862 van zijn halfbroer Napoleon III de hertogtitel van Momy kreeg.
Hortense was 13 dagen regentes voor haar zoon Napoleon Lodewijk die door zijn vader Lodewijk Napoleon als zijn opvolger in Nederland was aangewezen.
Even dreigde er een kink in de kabel te komen toen Napoleon in 1814 verbannen werd naar Elba, maar dankzij Tsaar Alexander I mocht en kon zij in Parijs blijven wonen. Na de ontsnapping van Napoleon van dit eiland gaf Hortense haar stiefvader haar steun. Maar na diens definitieve nederlaag bij Waterloo en zijn verbanning naar St. Helena, vreesde ze het ergste en vluchtte naar Duitsland en later naar Italië om uiteindelijk in Zwitserland te belanden, waar ze in het kanton Thurgau het slot Arenenberg kocht en er tot haar dood in 1837 bleef wonen.

Hortense was zeer kunstzinnig van aard; ze componeerde zelfs een 140 liederen voor zangstem met piano-of harpbegeleiding die ze Romances noemde. Het bekendste lied is "Partant pour la Syre ", dat het zelfs bracht tot Frans volkslied en daartoe gebruikt werd in de jaren 1852 tot 1870.
Daarnaast was ze een verdienstelijk tekenaarster en maakte b.v. een portret van Charles de la Bédoyére.