Amour van Michael Haneke

Afgelopen donderdag zijn we naar de film Amour van de Duitse regisseur Michael Haneke geweest. Veel kennissen die we spraken, hadden ons deze film aangeraden en ik moet inderdaad toegeven dat het een bijzondere ervaring was.

Dat is des te opvallender. omdat qua inhoud het een eenvoudig verhaal is. Het verhaal draait om een oud echtpaar, wonend in een oud huis, heel fraai ingericht. Ze is pianolerares geweest en we zien het echtpaar in het begin van de film een concert bijwonend van een leerling, die inmiddels een prachtige carrière is gestart.

Zittend aan de keukentafel krijgt Anne haar eerst lichte beroerte en aansluitend wordt ze geopereerd. Terugkomend uit het ziekenhuis, gezeten in een rolstoel moet George haar beloven haar nooit meer naar een ziekenhuis te sturen. Ze weet op dat moment niet wat ze van hem vraagt.

Feitelijk begint de film met het einde nl.  als de brandweer en politie het huis binnendringen en daar een gebaricardeerde deur vinden waarachter ze het opgebaarde lichaam zien liggen van Anne. Hoewel ze hulp krijgen, vooral als Anne na een volgende beroerte volledig aan bed 
 gekluisterd is, nauwelijks nog kan praten en niet meer wil eten en drinken.

 
George volgt het advies van zijn dochter, die hem aanraadt dat hij zijn vrouw naar een hospice brengt niet op en uit de paar gesprekken die beiden met elkaar voeren blijkt dat de relatie tussen hen niet best is. Zij voelt zich machteloos in deze situatie, vooral ook omdat ze in het buitenland woont.

De situatie wordt voor George ondraaglijk; hij kan niet langer de aftakeling van zijn vrouw aanzien en na het vertellen van een gebeurtenis uit zijn jeugd, smoort hij Anne met een kussen.


Bij het zien van de film wordt de toeschouwer geconfronteerd met de vraag of hij/zij zijn geliefde ook zo zou verzorgen; of we dat van een ander kunnen vragen. Moeten we het zover laten komen en niet eerder een menswaardig einde aan het leven maken.  Haneke waakt ervoor een antwoord te geven, dat moeten we zelf doen.

De rollen van George en Anne worden op een fantastische wijze gespeeld door twee acteurs die al een aantal jaren geleden zich teruggetrokken hebben uit de spotlights nl. Louius Tritignant en Emmanuelle Riva.