Voor deze donderdag 10 mei heb ik een gedicht gekozen van een voor mij totaal onbekende Roemeense dichter, die ik aantrof in een oude jaargang (1988) van het Oog in 't Zeil nl Lucian Blaga.
BOVENZINNELIJK LANDSCHAP
Apocalyptische hanen roepen steeds maar,
roepen steeds maar uit Roemeense dorpen.
De bronnen van de nacht
openen de ogen en luisteren
naar de duistere tijding.
Vogels als waterengelen
worden door de zee aan kust gebracht.
Op de oever - metwierook in het haar -
bloedt Jezus inwendig
van die zeven woorden die hij sprak
aan het kruis.
Uit wouden van slaap
en andere nachtelijke oorden
sluipt vee dat in stormweer is gegroeid,
om uit geulen
dood water te drinken.
De aarde, gekleed in koren, brandt,
als gingen golven over haar heen.
Onde geluiden uit sagen vluchten
vleugels angstig over de rivier.
De wind is in de wouden gevallen,
rukt takken af en van het hert het gewei.
Klokken of wellicht doodkisten
zingen met duizenden onder het gras.
LUCIEN BLAGA
VERTALING: JAN PAUL HINRICHS
Geen opmerkingen:
Een reactie posten