NA TIEN JAAR WEER OPEN
Dat is de titel van de folder die je ontvangt bij binnenkomst van het kasteel. Feitelijk moet je je bij je bezoek aan het verbouwde kasteel Amerongen instellen op meer dan een bezichtiging van het gebouw, maar moet je rekening houden met de multimediale theatrale presentatie van Peter Greenaway en Saskia Bodde.Via filmprojecties in diverse vertrekken krijgen we fascinerende taferelen te zien die zich afspelen tegen de achtergrond van de onrustige politieke situatie na het rampjaar op weg zijnde naar de vrede van Utrecht in 1713.
Middelpunt van deze multimediale presentatie is kasteelvrouwe Margaretha Turnor, die haar man Godard Adriaan van Reede vaak moet missen omdat hij buitengewoon gezant is en dus vaak voor lange tijd in het buitenland verblijft. Nu zien we hem zijn vrouw op Amerongen bezoeken. Als hij weg is schrijven ze elkaar brieven, die gelukkig bewaard zijn gebleven.
Op zich is deze multimediale presentatie heel interessant, maar als je je er niet op ingesteld hebt en daarentegen juist het gebouw wilt bekijken, dan gaat dit alles je irriteren. Medce omdat de bovenverdieping waar dit spektakel zich afspeelt dus in het duister gehuld is en je bijna niets kunt onderscheiden van den ruimten waarin je bent. Bovendien gaat men ervan uit dat iedere bezoeker die komt doof is, want de geluidssterkte is vreselijk.
Bovenstaande is jammer en je zou denken dat ik helemaal niet genoten heb van het bezoek. Verre van dat. Het bijzondere van de verbouwing is dat men er geen gelikte toestand van heeft gemaakt. Je kunt aan alles zien dat het kasteel bewoond is geweest en dat het dus geen "museum " is, waar alles je tegemoet blinkt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten