Vandaag neem ik weer een gedicht uit de dagkalender van de Poëzie, samengesteld door Tsitske Jansen en Victor Schiferli. Zij hebben voor deze dag een gedicht gekozen van de in 1948 geboren dichteres Eva Gerlach.
GELUKKIG GEDICHT
"Ze kwam bij me in de gedaante van een hond van
onduidelijk ras, er was niemand thuis in dat dorp.
Ze kwam zo sloom als honden eigenlijk niet
kunnen naast me lopen, fraakte me met geen
haar aan, keek niet op. Bij het korenveld zei ik
ga weg en ze antwoordde niet maar
liet haar tanden zien. Ik zal je niet zal je
nooit verlaten. Bofkont die ik was. Nam haar
mee naar mijn huis bij de zee met water en brood,
steekmuggen, leerde haar koken,
schoonmaken, zingen. En nu met de zwaluwen, die ze
sinds ze terug zijn nazwemt tot achter de zon,
is ze, wanneer ze haar klittenvacht buiten hangt en
denkt dat ik niet kijk, een vrouw uit dat dorp,
glad als een rots in zee, ze worden niet ouder,
verbazend kleine tieten, elfenbenen."
EVA GERLACH
UIT: HET GEDICHT GEBEURT NU 1979-2009
DE ARBEIDERSPERS, AMSTERDAM, 2010
Geen opmerkingen:
Een reactie posten