Voor deze donderdag heb ik een gedicht gekozen van de Amerikaanse dichteres Sylvia Plath, die leefde van 1932 tot 1963.
SCHAPEN IN DE MIST
De heuvels stappen weg, het wit in.
Mensen of sterren
Bezien me treurig, ik stel ze teleur.
De trein laat een streeep adem achter.
O traag
Roestkleurig paard,
Hoeven, smartelijk gerinkel -
De hele ochtend
Is de ochtend zwarter geworden,
Een bloem in de kou.
Mijn botten zijn vol stilte, de verre
Velden smelten in mijn hart.
Ze dreigen
Mij de ingang tot een hemel
Sterrenloos, vaderloos, een donker water.
Sylvia Plath
Geen opmerkingen:
Een reactie posten