dinsdag 3 juni 2014

daggedicht 3 juni



Momenteel lees ik de biografie over Jan Otten en daarin komen ook de Menno ter Braak en Eduard du Perron voor en op een niet al te positieve wijze. Uit deze biografie blijkt dat hun critiek verre van objectief was, maar erg op de man gespeeld werd. Een ander mikpunt van hun mijns inziens laag bij de grondse critiek was de dichter Halbo C. Kool. Mede door hun tot de grond toe afbrekende woorden, brachten deze man ertoe om zelfmoord te plegen.
Van hem kies ik een gedicht als daggedicht.

LONGA VITA

Ik zou wel graag zoo'n n ijvre burger wezen 
die elken morgen tijdig op moet staan
om gladgeschoren naar kantoor te gaan
en 's avonds naarstiglijk de krant te lezen.

Ik zou dan vast en zeker ook genezen
van mijn maar al te dichterlijken waan
dat ik beminnen moet: een vrouw, de maan,
dat ik moet schrijven en gedichten lezen.

Wat zou het leven zoo verleid'lijk zijn
bij een sigaar, een vrouw, in schemerschijn:
zoo zou ik zestig jaar willen worden.

Maar op mijn tafel staat een glas met wijn.
die onder 't schrijven wel verschraald kan zijn,
- een vers duurt lang! - en bloemen, die verdorden.

HALBO C. KOOL  


4 opmerkingen:

Anoniem zei

Dat heef halbo kool maar weer mooi verwoord.

Niels Bokhove zei

Dag Jos, wat leuk dat je een gedicht van Kool hebt geplaatst. Ik werk al lange tijd aan een biografie ven hem.
Hrt gr
Niels Bokhove

spechtiania zei

Dag Niels, ik wist dat je al geruime tijd werkt aan een biografie over deze schrijver. Hoe gaat het met jou en Marijke. Sinds afgelopen dinsdag heb ik hartklachten; er is geconstateerd dat mijn linkerkamer slechts 40% functioneert. Volgende week woensdag opnieuw onderzoeken in het Antoniusziekenhuis.
Jammer genoeg komt er van een bezoek aan Salon Saffier voorlopig niets. Maar ik leef van een afstand met jullie mee en volg de activiteiten zoveel mogelijk. De Utrechtse Boekhouder lees ik altijd heel aandachtig.

hartelijke groeten

Jos

Anoniem zei

Het wordt wellicht tijd dat u wat betreft de meetlat die de dogmatici Menno ter Braak en E. du Perron hanteerden (en de funeste invloed die dat op de ontwikkeling van de Nederlandse letterkunde heeft gehad) kennis neemt van de meeslepende biografie 'Te leven op duizend plaatsen, Jo Otten 1901-1940' van biograaf Rob Groenewegen. Ik heb mij er geen seconde in verveelt. Diezelfde Groenewegen werkt aan een biografie van de gezaghebbende Victor van Vriesland. Dat belooft wat...