Een prachtige sopraan...ze bestaan!

28 november 1989 overleed in Monaco een van de mooiste sopraanstemmen die we in Nederland gehad hebben en die zij helaas vaak aanwendde voor een repertoire dat niet het mijne is en die haar carrière niet verder geholpen heeft.
Dat ze zich al jong tot de muziek aangetrokken voelde was niet vreemd, want haar vader was pianoleraar en hij bespeelde het carillon van het Paleis op de Dam. Zij werd 6 maart 1898 in Amsterdam geboren en werd op negen jarige leeftijd lid van het  kinderkoor van de bekende componiste en zangpedagoge Catharina van Rennes.
 
  Aanvankelijk tegen de zin van haar vader, die haar liever een vaste baan op een kantoor zag hebben, nam zij zangles bij Wilhelmina de Veer-de Lange en in 1919 behaalde zij het diploma solozang van de Nederlandse Toonkunstenaars Vereniging.
Ze ging toen zelf zangles geven om met het verdiende geld lessen te volgen bij de beroemde zangeres Cornelie van Zanten.

 
Aanvankelijk trad zij vooral op in de Zaanstreek en Kennemerland, maar in 1923 zong zij voor het eerst in Amsterdam de sopraanpartij in de MattheusPassie van Johann Sebastiaan Bach.
Met haar prachtige, kristalheldere stem en haar ongekunstelde voordracht werd zij een gevraagd soliste en tot 1942 trad zij dikwijls op in het Concertgebouw onder leiding van Willem Mengelberg.

Zij was een diepgelovige vrouw en het is dan ook niet vreemd dat zij heel veel religieuze muziek zong; jammer genoeg ambieerde zij geen buitenlandse carrière en ook zag zij weinig heil in operarollen, terwijl haar stem uitermate geschikt was voor bv. Mozart rollen.

Zij weigerde tot te treden tot de Kultuurkamer en mocht dus niet meer in het openbaar optreden. Wel gaf ze illegale thuisconcerten oa. in haar villa Tetterode. Na de oorlog nam ze eerste weer zanglessen bij Ruth Horna om daarna vooral liederenrecitals te geven van haar favoriete componisten Schubert en Wolff.
 
Heel bijzonder was haar optreden in Londen  samen met de beroemde Kathleen Ferrier, met wie zij onder leiding van Eduard van Beinum de première zong van Brittens Spring Symphony.

In 1953 stopte ze vrij plotseling met zingen; ze had geen zin meer in al die discipline die het zingen vroeg. Ze wilde nu alleen maar dingen doen die ze leuk vond. Daarom verliet ze met haar 2de man Nederland en ging wonen aan de Franse Rivièra. Maar heimwee naar Nederland deed haar terugkeren en ze vestigde zich met haar man in Aerdenhout. 
Toch ging ze na het overlijden van haar man weer terug naar Frankrijk en ging wonen in de omgeving van Monte Carlo. Daar leefde ze heel teruggetrokken, helaas verstoken van kinderen, die ze uit haar twee huwelijke niet heeft gekregen. Op 91 jarige leeftijd overleed Jo Vincent.

Helaas bestaan er niet al te veel opnamen van haar; zeker niet in het niet religieuze repertoire.