dinsdag 20 november 2012

vittorio de Sica



13 november 1974 overleed de hiernaast op jonge leeftijd gefotografeerde Italiaanse filmregisseur Vittorio de Sica.

7 juli 1901 zag hij het levenslicht in Sora in een armoedig gezin, waardoor hij al op jonge leeftijd gedwongen werd om een kantoorbaantje aan te nemen, zodat hij financieel kon bijdragen.
Maar al jong voelde hij zich aangetrokken tot het acteren en had daarbij de hulp van zijn knappe uiterlijk en in 1923 werd hij lid van het theaterbedrijf dat Tatiana Pavlova had opgericht. Daar leerde hij de kneepjes van het vak, zodat hij in 1933 de stap durfde te zetten een eigen theaterbedrijf op te richten. Dat deed hij samen met de vrouw waarmee hij inmiddels getrouwd was Giuditta Rissone en met Sergio Tofano.

Aanvankelijk produceerde het gezelschap voornamelijk komedies en trok ook veelbelovende regisseurs aan zoals Luchino Visconti.

Tijdens de 2de wereldoorlog begon hij met het regisseren van films; bij het draaien van zijn 5de film I bambini ci guardano gebruikte hij voor het eerst gewone mensen als spelers. Voor deze film gebruikte hij voor het eerst een scenario van de schrijver Cesare Zavattini. We kunnen rustig stellen dat beiden veel hebben bijgedragen aan het naoorlogse Italiaanse neorealisme. 

In de films die hij na de oorlog draaide liet hij de sociale problemen van zijn vaderland zien na het fascistische bewind van Mussolini. Deze films worden gerekend tot het neorealisme; voorbeelden hiervan zijn Sciuscia. Umberto D en Ladri di biciclette, waarmee hij zijn naam vestigde.

In deze films liet hij technische=en compositionele verfijning zien en lardeerde hij de realistische emoties met humor.

In 1961 liet hij in de film La ciociara zien dat Sofia Loren meer was dan een sexbom maar dat ze een fenomenaal actrice was, mits ze maar goed geregisseerd werd en niet kon schmieren. Voor deze rol kreeg Loren de Oscar voor beste vrouwelijke hoofdrol
.
 Twee jaar later regisseerde hij Sofia Loren opnieuw met Marcello Mastroianni als tegenspeler in de film Ieri, oggi, domani.

Het leek erop alsof hij zijn kruit had verschoten en de volgende films hadden weinig succes. Maar ineens was hij daar weer met Il giardino dei Finzi-Contini naar een boek van de schrijver Bassani, die hij draaide in 1970.en de barokke politieke romance in prachtige beelden wist te vatten.

In 1942 scheidde hij van zijn eerste vrouw en hertrouwde in 1962 met Maria Mercader; dat dit pas na 20 jaar gebeurde had te maken met het feit dat Italianen niet mochten scheiden. Hij nam de Franse nationaliteit aan en toen was de weg vrij om te hertrouwen. Het paar kreeg twee zonen.
Hij stierf door een mislukte longoperatie.


Geen opmerkingen: