Ook voor dez e donderdag 13 juni gebruik ik een gedicht van een Rotterdamse dichter als daggedicht nl. Peter Swanborn. Deze in 1963 geboren schrijver debuteerde pas in 2007 met een bundel Bij het zien van zijn lichaam.
WIERELIED
Je staat in de branding van de oceaan,
balancerfend op een kei. Je armen zwaaien
achter en voor. Je wilt niets anders, urenlang.
Elke golfslag weet je te vinden, een vis speelt
met je tenen. Dan wordt het avond, tijd om
te liggen, maar een storm in de grond
verstoort de nacht. Je woelt, draait, slaat
modder van je af. Vreemd mensen sjorren
aan je lijf. Je wordt wakker in eens zeemansgraf.
PETER SWANBORN
.jpg)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten